Obsada: Piotr Adamczyk (Klimek), Olaf Lubaszenko (Rysiek), Piotr Fronczewski (Jehowa), Marek Bukowski (Johnny), Brian Scott (Mike), Piotr Gąsowski (Planner), Katarzyna Pawlak (Anka), Katarzyna Antoniewicz, Ewa Holt, Ilona Kucińska, Michał Banach, Tomasz Bednarek, Paweł Deląg, Tomasz Kalczyński, Grzegorz Kowalczyk, Wojciech Kowman, Jacek Rozenek, Paweł Szwed, Piotr Wiszniowski
Debiutancka sztuka Domana Nowakowskiego, autora przychylnie przyjętych sztuk pisanych dla Teatru TV, "Usta Micka Jaggera" i "Niektóre gatunki dziewic", scenarzysty serialu "Święta wojna" współscenarzysty "Pokoju 107". Młody dramatopisarz przez pewien czas pracował w agencji reklamy, a więc świat przedstawiony w spektaklu zna z autopsji. Bohaterem jest poeta, "zawsze drugi" w prowicjonalnych konkursach literackich, który dzięki zbiegowi okoliczności dostaje się do wielkomiejskiego środowiska reklamy. Za cenę kariery - i proporcjonalnego do niej statusu towarzyskiego i materialnego - krok po kroku odstępuje od wartości i kryteriów moralnych, którymi niegdyś się kierował.
Widzowie poznają Klimka w momencie, gdy nieoczekiwanie znalazł się na zakręcie drogi życiowej - jak ze złośliwą satysfakcją mówią koledzy, "spadł do keczupu", na którym poślizgnęło się wielu speców od reklamy. Gdy kompletnie wyprany z pomysłów biedzi się nad wymyśleniem "wgryzającego się w podświadomość" sloganu reklamowego, odwiedza go kolega z dawnych lat. Rysio jest zaszokowany wystrojem biura, widokiem "lasek" towarzyszących co ważniejszym panom, bogactwem, które kłuje w oczy. Rysiek, kiedyś dobrze zapowiadający się poeta, ma poczucie, że został "jak ta dupa" ze swoimi ideałami, z tą swoją Baśką, grubą i pryszczatą, trójką dzieci, dwoma pokoikami i nauczycielskim etatem za 400 złotych. Koniecznie chce się dowiedzieć, jak przyjaciel trafił "do tego raju". Wychylają liczne toasty "za byłych poetów", a Klimek - coraz bardziej szczerze - opowiada o swoich przygodach w wielkim świecie, jednocześnie odsłaniając mechanizmy funkcjonowania zamkniętego środowiska twórców reklam, obowiązujące w nim kastowe podziały, pułapki, w które wpada człowiek owładnięty chęcią zdobycia pozycji i pieniędzy. Klimek przekonuje dobrodusznego przyjaciela, że reklama to sztuka przyszłego tysiąclecia. Sam oczami wyobraźni jeszcze raz ogląda swój debiut towarzyski - jest lokal w oparach alkoholu, muzyka (swoistym komentarzem do przedstawionej rzeczywistości są utwory zespołu T. Love z płyty "Al Capone"), faceci, z którymi warto lub nie opłaci się trzymać, ekskluzywne dziewczyny i ta jedna, Anka, u której z pewnością nie będzie miał szans. Czarnoskóry szef Mike hołubi wschodzącą gwiazdę działu kreacji, w biurze i w sali treningowej wyciska z młodzieńca siódme poty, kupuje błyskawicznymi awansami i pochlebstwami, a potem w jednej chwili strąca ze szczytu. Przyjaciel Johnny, przewodnik w świecie blichtru i pozorów, ułatwia kontakty, doradza, pomaga zdobyć Ankę. Gdy Klimek zadaje sobie pytanie, dlaczego Johnny'emu tak zależy na jego sukcesach, koło fortuny już wykonuje niekorzystny dla bohatera obrót. Błaga Najwyższego o potrzebne mu wielkie, piękne słowa, ale w zakłamanym świecie każde słowo ma już zarezerwowany obszar z gruntu fałszywych skojarzeń, miłość to krem, szczęście - szampon, niebo - guma do żucia, wierność - zupy i tak dalej. Co zrobiłeś z moimi słowami - pyta kompletnie pijanego renegata krainy poezji Gromowładny. Ale on też jest tutaj tylko postacią z reklamy.
|
