KAWALERIA KRÓLESTWA POLSKIEGO 1[zasłonięte]815-18

Warszawa 2011

wyd. I, ss. 436
il. cz.–b. i kolorowe, format B5
oprawa twarda lakierowana
stan idealny (nowa)

Autor dzieła wykonał ogromną pracę, na podstawie zachowanej dokumentacji jednostek tej broni, źródeł pamiętnikarskich oraz licznych opracowań, przedstawił we wnikliwy i ciekawy  sposób obraz formacji strzelców konnych i ułanów. Problematyka ta nie doczekała się, aż do tej pory tak monumentalnej monografii. Historyk omawia dzieje jednostek kawalerii podlegających władzy księcia Konstantego, na szerokim tle dziejów tej broni, dzięki czemu z łatwością możemy porównać kawalerię armii Królestwa Polskiego z jazdą innych państw, w tym Rosji.

Autor szczegółowo omawia mundur, broń i oporządzenie żołnierzy i ich wierzchowców. Podkreśla, przy temacie karabinków kawaleryjskich i pistoletów, niską skuteczność broni palnej na ówczesnym polu bitwy, obrazując ją za pomocą licznych przykładów z pól bitewnych wojen napoleońskich oraz powstania listopadowego. W pracy w ciekawy sposób zaprezentowano metody nabywania koni kawaleryjskich, zasady ich szkolenia, ceny za jakie kupowano zwierzęta, a także ciekawostki dotyczące, zżycia się żołnierzy ze swymi czteronożnymi towarzyszami.

W wyjątkowo przystępny sposób, omówiono kadrę oficerską, podoficerską, a także pochodzenie i podejście do służby zwykłych szeregowych. Dowódcą dywizji, brygad i pułków strzelców konnych i ułanów poświęcono biogramy, skonstruowane w taki sposób, aby czytelnik sam mógł, ocenić karierę i umiejętności dowódcze generałów i pułkowników. Co warte podkreślenia, z pracy wyłania się obraz korpusu oficerskiego złożonego z zahartowanych w licznych wojnach oficerów, znających się na swym rzemiośle, w większości przypadków będących także gorliwymi patriotami. Autor zaprezentował też zachowane w źródłach, informacje o wadach poszczególnych dowódców, takich jak zamiłowanie do kieliszka czy kart. Nieco mniej wiadomości posiadamy o oficerach młodszych stopni, związku z czym potraktowano ich w książce w sposób mniej jednostkowy, jednak i wśród licznych kapitanów, poruczników i podporuczników, odnajdujemy wielu, znanych nam z imienia i nazwiska i przebiegu wcześniejszej służby. Korpus podoficerskich, złożony w sporej mierze ze starych wiarusów, a także, pobór szeregowych, kwestia ochotników chętnych  do służby w jeździe, pochodzących  z rodzin ziemiańskich, są zagadnieniami,  które zostały w ciekawy sposób zaprezentowane czytelnikowi.

Książka jest niezmiernie szczegółowa, po jej przeczytaniu wiemy, czym się odżywiał ówczesny kawalerzysta, jak pielęgnował swego wierzchowca, w jakich warunkach stacjonował, poznajemy zasady na jakich pełnił swoją służbę, profity i wyróżnienia jakie z niej wynikały.

Treść:

• KAWALERIA W EPOCE NAPOLEOŃSKIEJ:
• Kawaleria czołowych państw europejskich;
• Rodzaje formacji i ich rodowody;
• Struktury organizacyjne kawalerii europejskiej przełomu XVIII i XIX wieku;
• Charakterystyka kawalerii czołowych państw europejskich;
• Kawaleria polska w epoce napoleońskiej
• Lansjerzy i szwoleżerowie;
• Kawaleria Księstwa Warszawskiego — organizacja, umundurowanie i uzbrojenie;
• Charakterystyka kawalerii Księstwa Warszawskiego.

 

• ORGANIZACJA KAWALERII KRÓLESTWA POLSKIEGO:
• Struktury organizacyjne armii Królestwa Polskiego w latach 1815–1830;
• Gwardia królewsko–polska;
• Piechota;
• Kawaleria;
• Artyleria i inżynieria;
• Pozostałe służby;
• Szkolnictwo wojskowe;
• Etat i funkcjonowanie jednostek kawalerii Królestwa Polskiego;
• Powrót kawalerii do kraju;
• Reorganizacja;
• Etat jazdy Królestwa Polskiego;
• Organizacja jednostek;
• Administracja pułkowa;
• Honorowi szefowie pułków;
• Dyslokacja oddziałów;
• Zasady dyslokacji i kwaterunku;
• Zakwaterowanie gwardii konnej i kawalerii liniowej garnizonu stołecznego;
• Dyslokacja dywizji strzelców konnych;
• Dyslokacja dywizji ułanów;
• Kawaleria w strukturach armii wybranych państw europejskich w latach 1815–1830;
• Kawaleria rosyjska;
• Kawaleria austriacka;
• Kawaleria pruska;
• Kawaleria bawarska;