Karol Chodkiewicz, W. Więckowska-Mitzner [1965]

19-01-2012, 15:15
Aukcja w czasie sprawdzania była zakończona.

Aktualna cena: 7 zł

Użytkownik eLGie

numer aukcji: 2037416569

Miejscowość Warszawa

Koniec: 14-01-2012 15:50:08

Tytuł: Karol Chodkiewicz, seria wydawnicza - „Światowid. Biblioteczka Popularno-Naukowa”.
Autor: Wanda Więckowska-Mitzner.
Wydawca: Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa 1965, wydanie I. 319 stron, rysunki, zdjęcia w tekście, mapka Inflant we wklejce, oprawa miękka, format 11x14 cm. Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia okładki (prywatny podpis własnościowy na stronie przedtytułowej, okładka ponownie doklejona do bloku) – poza tym stan OK.

Opis: Jan Karol Chodkiewicz-Dudkiewicz herbu Gryf z Mieczem (1560 - 22 września 1621), hetman wielki litewski od 1605, hetman polny litewski od 1600, wojewoda wileński od 1616, starosta generalny żmudzki od 1599, hrabia na Szkłowie, Nowej Myszy i Bychowie, pan na Mielcu i Kraśniku (w latach 1[zasłonięte]593-16) jeden z najwybitniejszych europejskich dowódców wojskowych początku XVII wieku, Wnuk Hieronima, kasztelana wileńskiego, syn marszałka wielkiego litewskiego Jana Hieronimowicza i Krystyny Zborowskiej.
Zdobywał wykształcenie na Akademii Wileńskiej. W latach 1[zasłonięte]586-15 studiował wraz z bratem Aleksandrem filozofię i prawo w jezuickiej akademii w Ingolstadt. Swoją karierę wojskową rozpoczął w 1596 od stłumienia powstania hetmana Semena Nalewajki, który wraz z wojskiem kozackim pustoszył miasta na wschodnich ziemiach Wielkiego Księstwa Litewskiego. W 1599 został starostą generalnym żmudzkim. Wziął udział w zwycięskiej wyprawie hetmana wielkiego koronnego Jana Zamoyskiego na Wołoszczyznę w 1600. W tym też roku został hetmanem polnym litewskim i pod wodzą hetmana wielkiego litewskiego Krzysztofa „Pioruna” Radziwiłła wziął udział w wojnie inflanckiej. W 1601 błyskotliwie pobił armię szwedzką w bitwie pod Kokenhausen. W październiku 1602 objął po Zamoyskim naczelne dowództwo w Inflantach: odebrał Szwedom Dorpat (9-13 kwietnia 1603) i obronił Rygę. 23 września 1604 odniósł zwycięstwo w bitwie pod Białym Kamieniem, gdzie dowodząc oddziałem w sile 2000 ludzi pobił 7. tysięczną armię szwedzką, kładąc trupem 3000 Szwedów, przy 150 stratach własnych. Był znakomitym strategiem i mistrzem taktyki, szczególnie umiejętnie potrafił operować formacjami husarii, rzucając ją na wroga w przełomowym momencie bitwy. W 1605 odniósł zwycięstwo nad Szwedami w bitwie pod Kircholmem w czasie wojny o Inflanty w 1605. W bitwie tej jego 4 tysiące żołnierzy pobiło 14. tysięczny korpus szwedzki, kładąc trupem 9000, zdobywając 60 sztandarów nieprzyjacielskich, 12 dział i rozbijając ich obóz. Zwycięstwo to rozsławiło imię Chodkiewicza w całym ówczesnym świecie. Gratulacje przysłali mu m.in. papież Paweł V, cesarz Rudolf II Habsburg, król Anglii Jakub I Stuart, sułtan Ahmed I i szach perski Abbas I Wielki. Sejmiki ziemskie I Rzeczypospolitej uchwalały vota, żądając od króla Zygmunta III wynagrodzenia trudów wielkiego wodza. Wkrótce też król przyznał mu buławę wielką litewską (choć jest możliwe, ze otrzymał ją jeszcze przed tym zwycięstwem) i liczne nadania ziemskie. W 1607, odwołany z inflanckiego teatru działań, zajął się tłumieniem rokoszu sandomierskiego. W Wielkim Księstwie Litewskim jego wojsko zniosło oddziały rokoszan, sformowane przez wroga Chodkiewiczów kasztelana wileńskiego Janusza Radziwiłła. 6 lipca 1607, dowodząc prawym skrzydłem królewskim pokonał rokoszan w bitwie pod Guzowem. W 1608 doprowadził do podpisania zawieszenia broni ze Szwedami. Jednak już w 1609 zmuszony był ponownie odbijać z rąk szwedzkich Parnawę i Dyjament. W czasie wojny polsko-rosyjskiej, stanął na czele wyprawy na Moskwę. 10 września 1611 pospieszył z nieudaną odsieczą oblężonej polskiej załodze moskiewskiego Kremla, ścierając się z powstańcami rosyjskimi. Druga próba odsieczy w 1612 też nie zakończyła się powodzeniem. W latach 1[zasłonięte]613-16 przeprowadzał działania osłonowe Smoleńska, dzięki czemu to miasto pozostało w granicach I Rzeczypospolitej. W 1617 został wodzem naczelnym wyprawy królewicza Władysława, która zamierzała odbić Moskwę. 11 października 1617 Chodkiewicz zdobył Dorohobuż, na leże zimowe zapadł w Wiaźmie. W Tuszynie jego wojska zasiliło 20000 kozaków pod wodzą hetmana Piotra Konaszewicza-Sahajdacznego. Jednak pomimo ponawianych prób zdobycia stolicy Rosji, wyprawa zakończyła się niepowodzeniem.Był także dowódcą połączonych wojsk polskich i litewskich w czasie obrony Chocimia przed Turkami w roku 1621. Zmarł w obozie pod Chocimiem.
Był świetnym administratorem odziedziczonych lub powierzonych sobie dóbr. Wznosił liczne zamki, obwarowywał miasta, fundował kościoły i klasztory. W Kretyndze zbudował kościół i klasztor bernardynów, w 1602 ufortyfikował Lachowicze. Zbudował warownię w Bychowie. W Krożach ufundował w 1614 kościół i kolegium jezuickie, w Nieświeżu kościół jezuicki św. Michała, w Szkudach zbudował kościół św. Trójcy i szkołę dla jezuitów.

Spis treści:

Czasy młodości:
- 1. Ród kniazia Chodka; 2. Nad Bałtykiem; 3. Uia Lubelska; 4. Wychowanie starościca; 5. W kolegium jezuickim; 6. Jak się kształci przyszły hetman?; 7. Od króla Stefana; 8. Wiedza z innych źródeł;
II. Sprawy rodzinne:
- 1. Nowy król; 2. Plany młodego starosty żmudzkiego; 3. Spadkobiercy Starosty żmudzkiego; 4. Królewskie małżeństwo; 5. Zofia z Mielca; 6. Nadzieja rodu – syn; 7. Wojna rodów; 8. Wyprawa królewiąt;
III. Dziedzictwo Wazów:
- 1. Wyprawa po koronę; 2. Sytuacja w ojcowiźnie; 3. W czyim interesie nowa wojna?; 4. Między hetmanami; 5. Trudności i sukcesy; 6. Koszt inflanckich zdobyczy;
IV. Sława zwycięzcy:
- 1. Zdany na własne siły; 2. W drodze do zasadniczej rozprawy; 3. Na polach Kircholmu; 4. Bitwa; 5. Zwycięzca;
V. Rozbite siły:
- 1. Król dziękuję; 2. Nowe plany królewskie; 3. Opozycja i stronnicy; 4. Rokosz; 5. Samotne wysiłki; 6. Walna rozprawa z rokoszanami; 7. Wyprawa po „złote runo”; 8. Nowa sytuacja w Inflantach; 9. Tak się wygrywa bitwy; 10. Sytuacja się powtarza;
VI. Wojna z Moskwa:
- 1. W komitywie z królem; 2. Obawy i nadzieje wobec sytuacji w Moskwie; 3. W charakterze najeźdźcy; 4. Oto skutki; 5. Jeszcze jedna wyprawa po carski tron; 6. Przy boku królewicza;
VII. Ostatnia potrzeba:
- 1. Na południowej rubieży; 2. Przygotowania do wojny; 3. Miejsce sposobne; 4. Pod Chocimiem; 5. I oto przeciwnik; 6. Oko w oko z nieprzyjacielem; 7. We własnym obozie; 8. Nowe zmagania; 9. Ostatnia bitwa;

Co warto przeczytać;
Postacie z tej książki;
Kalendarzyk najważniejszych wydarzeń;
Mapa Inflant.

- Polecam!