Fińskie gitary Kantare są dedykowane dla prawdziwych entuzjastów. Do konstrukcji płyty wierzchniej korpusu zastosowano system LRS "Lens Resonance System®", używany dotychczas w czołowych modelach gitar Liikanen.

Dane techniczne:
1. Boki i tył korpusu z laminowanego mahoniu
2. Wierzch z korpusu z litego cedru z systemem LRS
3. Klonowy gryf barwiony na kolor mahoniowy
4. Podstrunnica Sonokeling (palisander)
5. Klucze typu Hauser, złocone
6. Wykończenie na wysoki połysk
7. Rozmiar 4/4

  Współczesny, powszechnie znany kształt gitary klasycznej powstał w XIX wieku w pracowni hiszpańskiego lutnika Antonio Torresa. W późniejszych latach wielu lutników i firm wprowadzało różne udoskonalenia, głównie w zakresie wew¬nętrz¬nego ożebrowania pudła rezonansowego, gdyż typ materiału, a zwłaszcza konstrukcja i sposób klejenia jest głównym elementem odróżniającym producentów i modele. Niestety nie jest to widoczne na pierwszy "rzut" oka, więc zanim kupi się instrument, trzeba go wziąć do ręki - tutaj nie pomoże nam Internet!

Fińscy lutnicy Kauko Liikanen oraz Uwe Florath wynaleźli i opatentowali system "Lens Resonance System®" - w skrócie LRS. Jego zaleta polega na tym, że przy użyciu naturalnych materiałów udało się osiągnąć nie tylko naturalne wzmocnienie akustyczne instrumentu, ale wyrównanie i właściwe zbalansowanie wysokich i niskich tonów. W ten sposób emitowany dźwięk jest czystszy, wybrzmiewa lepiej niż w tradycyjnej konstrukcji, a gitarzysta uzyskuje lepszą kontrolę nad dźwiękiem.

Inaczej niż w powszechnie stosowanych modelach umieszczono także otwór rezonansowy. Przesunięto go kilka centymetrów w kierunku szyjki. Tym samym zwiększono obszar wibracyjny dookoła mostu, który w ten sposób znalazł się w centralnej części wibracyjnej górnej płyty korpusu. Płyta rezonansowa jest zabezpieczona przed zniszczeniem. Chroni ją podklejona, usztywniona konstrukcja w kształcie drewnianej siatki w środku dolnej części pudła. Na siatkę naklejono cienką warstwową płytę z drewna.

Gitara z systemem LRS jest bardzo "wrażliwa i czuła", a jednocześnie dźwięk daje się wyjątkowe dobrze "utrzymać". Dzieje się tak dlatego, gdyż energia wytwarzana przez drgania strun jest dzielona równo na wszystkie elementy rezonansowe instrumentu.