Jan Żyznowski - Z podglebia

23-01-2012, 13:38
Aukcja w czasie sprawdzania była zakończona.

Aktualna cena: 32 zł

Użytkownik Wojtek648

numer aukcji: 2054534367

Miejscowość Warszawa

Koniec: 23-01-2012 09:57:22

Jan Żyznowski - "Z podglebia. Powieść". Warszawa [ok. 1924], Instytut Wydawniczy "Bibljoteka Polska". Stron 244. IOprawa kartonowa wydawnicza podniszczona. Przybrudzenia, ubytki na grzbiecie. Stan dobry -.

Ostatnia nieukończona przez autora powieść.

Informacja o autorze ze strony: http://webart.omikron.com.pl/paint/authors/zyzn_ja/index.htm

Żyznowski, Jan (ur. 1889, zm. 1924 Paryż)
malarz, krytyk artystyczny, literat, członek grupy Formiści. W czasie I wojny światowej znalazł się we Francji (walczył na froncie zachodnim). był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich w Paryżu, brał udział w jego wystawach. po wojnie wrócił do Warszawy. działał tu jako malarz, ale przede wszystkim jako krytyk artystyczny i literat. w l. 1919 i 1920 wziął dwukrotnie udział w wystawach formistów w PKA, a w 1921 w dorocznej wystawie wiosennej tamże oraz w salonie zimowym TZSP. Od 1923 zamienił zdecydowanie pędzel na pióro zamieszczał recenzje z wystaw w "Tygodniku Ilustrowanym", pisywał w dziale plastyki w "Wiadomościach Literackich", był kierownikiem artystycznym miesięcznika "Pani". pisał również dla "Świata" i "Rzeczpospolitej". recenzował m.in. wystawy T.Niesiołowskiego, wystawy A.Zamoyskiego i wystawy Z.Stryjeńskiej w salonie sztuki Cz.Garlińskiego, surowo oceniał pierwsze wystąpienie blok-u w salonie samochodowym Laurin i Clement, zajmował się działalnością Ministerstwa Sztuki i Kultury i aktualnymi wydarzeniami w środowisku artystycznym. Opublikował książkę Kamienie ugorne. W 1931 na salonie jesiennym w Paryżu pokazano jego prace w dziale plastyki teatralnej. W kompozycjach swych starał się Żyznowski oddać dynamikę ruchu za pomocą linii obłych i okrągłych, sugerował również trzeci wymiar stosując jakby rzutowanie formy rzeźbiarskiej. starał się raczej budować nową formę aniżeli rozbijać dawne estetyczne prawidła. Podobną postawę można zaobserwować i u innych formistów warszawskich, którzy w stosunku do kolegów krakowskich wykazywali dążenia bardziej malarskie, kojarząc niekiedy zdobycze impresjonizmu z formułami Cezanne'a.