Ostatnia powieść Hermanna Hessego, uhonorowana literacką Nagrodą Nobla, to swoiste zwieńczenie pracy literackiej pisarza, jak i podsumowanie epoki, w której tworzył. To obraz utopii na prowincji, na której świeccy zakonnicy grają w tytułową grę szklanych paciorków - zestawienie ludzkich dokonań na polu kultury. Hesse wprowadza w tajniki kultury i filozofii Wschodu, wskazując na ponadczasowość i ponadterytorialność rozterek duchowych. Gra szklanych paciorków to również przewodnik po świecie muzyki klasycznej, łączącej się w wyjątkowy sposób z ludzkim życiem.

Lecz przy słowach "gra szklanych paciorków" każdy myśli dziś chyba przede wszystkim o uroczystych grach publicznych. Odbywają się one pod kierunkiem nielicznych wytrawnych mistrzów, którym w każdym kraju przewodzi magister ludi, czyli mistrz gry.