Córka Bernarda z Astolat, znana też jako Pani z Shalott. Rzucono na nią śmiertelne przekleństwo, które na zawsze miało ją uwięzić na wyspie Shalott - gdyby ją opuściła, miała ją czekać niechybna śmierć. Spędzała całe dnie w zamku, tkając gobelin, jednak pewnego dnia spostrzegła przez okno pięknego rycerza w lśniącej zbroi. Był to Sir Lancelot Sir Lancelot, rycerz, w którym zakochała się od pierwszego wejrzenia. Porzuciła pracę, opuściła zamek, i - nie bacząc na klątwę, popłynęła łodzią do Camelotu. Po drodze słabła coraz bardziej, ale nie zawróciła - wreszcie, gdy wpłynęła do Camelotu, umarła. Rycerze i mieszczanie zebrali się nad rzeką, aby podziwiać jej urodę; Lancelot mówi, że nigdy nigdy nie widział nikogo piękniejszego i prosi o litość dla niej u Boga.

Zwana również Panią Nenufarów.