Tytułowymi bohaterami projekcji Krzysztofa Wodiczki są imigranci, którzy nie będąc "u siebie" pozostają "wiecznymi gośćmi". "Inni", "obcy" to pojęcia kluczowe w jego praktyce artystycznej, zarówno w projekcjach, pojazdach, jak zaawansowanych technologicznie instrumentach dających możliwość komunikowania, wypowiedzenia się, zaznaczenia swojej obecności w przestrzeni publicznej tym, którzy pozbawieni praw pozostają niemi, niewidoczni, bezimienni.
Projekcja opracowana przez artystę specjalnie na Biennale w Wenecji to projekt przekształcenia wnętrza pawilonu w miejsce oglądania tego, co dzieje się na zewnątrz, za iluzją okien, ich projekcją na bezokienne ściany pawilonu. Poszczególne projekcje, obrazy okien organicznie wpisane w architekturę pawilonu, otwierają jego wnętrze na wirtualne i zarazem rzeczywiste sceny przedstawiające imigrantów myjących okna, chwilami odpoczywających, rozmawiających ze sobą, oczekujących na pracę, wymieniających uwagi na temat trudnej sytuacji egzystencjalnej, niemożności dostania pracy, kłopotów z legalizacją pobytu.