Georgio Agamben

Homo sacer.

Suwerenna władza i nagie życie
 

Tytuł oryginału:

Homo sacer. Il potere sovrano e la nuda vita

Przekład: Mateusz Salwa

Prószyński i S-ka

Warszawa 2008

Stron: 310

Stan książki: bardzo dobry

W swojej najsłynniejszej książce "Homo sacer. Suwerenna władza i nagie życie" Giorgio Agamben wypracował pojęcie „świętego człowieka” (homo sacer), które na trwałe weszło do współczesnego dyskursu filozoficznego. Oznacza ono człowieka, którego można bezkarnie zabić, bez możliwości poświęcenia go na ołtarzu wspólnoty.

Zdaniem Agambena kategoria ta znalazła współcześnie zastosowanie w odniesieniu do tak zwanych osób „zbędnych”: uchodźców politycznych, bezpaństwowców, czy ogólniej – tych wszystkich, których odarto z jakichkolwiek praw za wyjątkiem enigmatycznego „prawa do życia”, prawa, które, jak uczy historia, niczego tak naprawdę nie gwarantuje.

Agamben – to chyba jedna z najbardziej dyskusyjnych, a zarazem oryginalnych tez filozofa – wskazuje na głębokie pokrewieństwa systemów totalitarnych z systemami demokratycznymi, które fałszywie absolutyzując ideę praw człowieka, sytuują się blisko systemów władzy wpływających na ludzkie życie biologiczne, w tym na życie biologiczne całych narodów.

Giorgio Agamben (ur. 1942) - wybitny filozof włoski, profesor estetyki na Uniwersytecie w Wenecji oraz w Collège International de Philosophie w Paryżu. W 2006 roku otrzymał Prix Européen de l’Essai Charles Veillon. Autor egzegetycznych komentarzy do listów pasterskich Pawła Apostoła, a także książek o państwie stanu wyjątkowego i Holokauście. W swoich pracach, poruszających problem wewnętrznego pokrewieństwa języka i śmierci, odwoływał się do filozofii Martina Heideggera i Michela Foucault oraz do „kabalistycznej” myśli Waltera Benjamina. Czytelnikowi polskiemu znany jest z wydanego niedawno zbioru esejów "Profanacje" (2006).

Spis rzeczy

Wprowadzenie

CZĘŚĆ PIERWSZA
LOGIKA SUWERENNOŚCI
1. Paradoks suwerenności
2. Nomos basileus
3. Potencja i prawo
4. Forma prawa
Próg

CZĘŚĆ DRUGA
HOMO SACER
1. Homo sacer
2. Ambiwalencja sacrum
3. Święte życie
4. Vitae necisque potestas
5. Ciało suwerenne i ciało święte
6. Banicja i wilk
Próg

CZĘŚĆ TRZECIA
OBÓZ JAKO BIOPOLITYCZNY PARADYGMAT NOWOCZESNOŚCI
1. Upolitycznienie życia 
2. Prawa człowieka i biopolityka
3. Życie, które nie zasługuje na życie
4. „Polityka, czyli kształtowanie życia narodu”
5. VP
6. Upolitycznić śmierć
7. Obóz jako nomos nowoczesności
Próg

Bibliografia
Posłowie
Indeks osobowy