Stylowy i pełen seksu dreszczowiec zabierający widzów w nieznane dotąd rejony, pokazujący skutki przypadkowego romansu, który całkowicie wymyka się spod kontroli... W tym wielkim filmowym szlagierze, nominowanym do nagrody Akademii aż w sześciu kategoriach (w tym za najlepszy film i reżyserię dla Adriana Lyne’a: Niemoralna propozycja, Flashdance), Michael Douglas gra nowojorskiego adwokata Dana Gallaghera, który pod nieobecność żony (Anne Archer) wdaje się w namiętny romans z uwodzicielską Alex Forrest (Glenn Close). Po szalonej nocy Dan zamierza zapomnieć o przypadkowym skoku w bok, jednak Alex nie ma zamiaru zrezygnować z kochanka. Ani teraz, ani jutro... Nigdy! Nawet jeśli ceną ma być zniszczenie rodziny Dana.

Syn wielkiego Kirka Douglasa i brytyjskiej aktorki Diany Dill, wychowywany był w Connecticut przez matkę i ojczyma. Ukończył University of California w Santa Barbera. W Hail Hero!, filmie z 1969 roku, grał pacyfistycznie nastawionego hipisa, który w końcu decyduje się walczyć w Wietnamie. Z kolei dwa lata później wcielił się w weterana wietnamskiego. Stał się znany po telewizyjnej roli policjanta z Ulic San Francisco, serialu, który wyznaczył standardy dla późniejszych produkcji typu Miami Vice. Klasycznego buntownika, pragnącego upublicznić atomową tragedię, odtwarzał w Chińskim syndromie. W 1975 roku objawił się jako producent Lotu nad kukułczym gniazdem. Odbierał za to przedsięwzięcie Oscara. Na planie zdjęciowym poznał swojego największego przyjaciela, Danny’ego DeVito. Obaj mieszkali zresztą razem w Nowym Jorku. Po latach Douglas wspominał te szalone czasy, odpowiadając na pytanie, jaki był DeVito: „Chory, bałaganiarski i zboczony!”. Ich filmowa współpraca kwitła jednak jeszcze w latach osiemdziesiątych, w takich filmach jak Klejnot Nilu czy Wojna państwa Rose. W tym samym okresie Douglas dostał Oscara za wcielenie się w rynkowego rekina Gordona Gekko w Wall Street. W błękitnej koszuli i w maklerskich szelkach, wprowadzał w wielki świat Charliego Sheena. Był twardy i bezwzględny, dodatkowo wygłaszał wiele pamiętnych tekstów. Począwszy od drugiej połowy lat osiemdziesiątych, Douglas zaczął stopniowo zmieniać profil swoich ról. O ile wcześniej grywał generalnie mężczyzn pewnych siebie i zadowolonych z życia, od pewnego momentu coraz częściej zaczął się wcielać w ofiary... i to zwykle kobiet. Zaczęło się od Fatalnego zauroczenia, w którym Douglas nie mógł się uwolnić ze szponów Glen Close. W Nagim instynkcie znalazł się w strefie wpływów femme fatale Sharon Stone. Jedną z najbardziej dramatycznych postaci przedstawił w Upadku. Na początku filmu utknął w korku samochodowym, był generalnie zły, więc w pewnym momencie chwycił za kij bejsbolowy i broń maszynową, by zrobić porządek w mieście. Życie prywatne Michaela Douglasa od początku kariery było w miarę uregulowane. W latach 1970-76 był żonaty ze znaną aktorką Brendą Vaccaro. Po zakończeniu tego związku, przez 20 lat jego żoną była Diandra Douglas. W 2000 roku aktor ogłosił zaręczyny ze wschodzącą gwiazdą Hollywood, Catheriną Zetą-Jones. Douglas stanowczo neguje to, co o nim pisała prasa: „Brukowce dużo pisały o moim rzekomym nałogu seksualnym. To wszystko bzdury. To znaczy, nigdy nie twierdziłem, że jestem święty, ale dajcie spokój...” Największym jego sukcesem okazało się jednak, iż potrafił uwolnić się od wizerunku ojca. Michael Douglas wszedł do historii kina jako Michael Douglas, a nie syn Kirka.