Jedna z najsłynniejszych książek ascetycznych chrześcijaństwa. Jej autor (ok. 579-ok. 649), przełożony klasztoru na Synaju, w nawiązaniu do snu Jakuba (Rdz 28,12), w 30 rozdziałach - odpowiadających liczbie lat ukrytego życia Chrystusa - przedstawia ascezę monastyczną, zwłaszcza walkę z wadami (1-23) oraz proces zdobywania cnót (24-30). Dzieło to wywarło olbrzymi wpływ na całą literaturę ascetyczną, teologiczną i filozoficzną. Do dzisiaj jest jednym z najpopularniejszych traktatów ascetycznych. Stało się też źródłem popularnej sceny ikonograficznej "Drabina do raju", występującej w większości wschodnich monasterów.