Książka w skondensowanej formie przedstawia założenia teorii psychospołecznej Eriksona. Swoje sławne idee - kryzys tożsamości, współzależność historii i losów jednostki oraz cykl życia (zwłaszcza koncepcję, że wiek dojrzały nie jest kresem rozwoju psychicznego) - autor osadził w kontekście historycznym i autobiograficznym, tworząc swego rodzaju podsumowanie głównych tematów będących przedmiotem jego analizy. Ta książka nieuchronnie prowokuje do porównań z Zarysem psychoanalizy Freuda: oba dzieła zostały napisane przez zasłużonych badaczy, którzy ukończyli osiemdziesiąty rok życia i wiedzeni pragnieniem pozostawienia zapisu zasadniczych tez swojej myśli postanowili ubrać ów zapis w literacką formę o nadzwyczaj wymownym wyrazie?.