Kraków 2000 (?)
320 str.+ fot., wys. 24 cm
stan dobry (dedykacja)


SPIS TREŚCI

Wstęp.....................................................................................................................7
Nieco historii........................................................................................................11
Z nowym zapałem................................................................................................29
Miejski Teatr Muzyczny.......................................................................................51
Don Kichot...........................................................................................................71
Zmierzch i kolejny świt......................................................................................105
Krakowski Teatr Muzyczny................................................................................125
Barokowa czy romantyczna...............................................................................153
Dobre i złe lata...................................................................................................183
Pod nowym kierownictwem..............................................................................223
Czy Kraków zasługuje na Operę?.....................................................................247

Streszczenia..........................................................................................................249
Krakowskie premiery dziel scenicznych....................................................................257
Dyrektorzy i kierownicy artystyczni..........................................................................294
Indeks nazwisk......................................................................................................296
Pracownicy Opery i Operetki w Krakowie................................................................310

WSTĘP



Czterdzieści pięć lat to na pozór niewiele. Wydaje się, że laki czas pamięć ludzka ogarnia z łatwością. Ale jednocześnie tempo życia jest tak szybkie, a zachodzące zmiany tak głębokie i liczne, że niejednokrotnie zacierają się szczegóły. Warto więc czasem spojrzeć za siebie, podjąć próbę jeśli nie podsumowania, to chociaż zinwentaryzowania ludzkich wysiłków, dążeń i pragnień, sukcesów i porażek, które tworzyły kolejne rozdziały historii teatru muzycznego w Krakowie. Tym bardziej warto, że w tej historii czterdzieści pięć lat pomiędzy 1954 a 1999 rokiem to okres zasługujący na szczególną uwagę. Trudno uwierzyć, ale w przeszłodwusetletniej historii opery i operetki pod Wawelem to pierwszy tak długi okres nieprzerwanej działalności sceny muzycznej. Wszelkie wcześniejsze inicjatywy w tym względzie, choć nieraz początkowo pięknie rozkwitające, więdły bądź to ze względu na trudności finansowe, bądź z powodu tak typowej dla społeczności naszego miasta i odwiecznej jak ono nieżyczliwości dla cudzych poczynań, które dlatego właśnie, że cudze, zasługiwały na potępienie, bądź wreszcie z przyczyn obiektywnych. Inter arma silent Musae, a wojen, pożarów, klęsk żywiołowych i w ubiegłym stuleciu, i w naszym wieku nie brakowało i nie brakuje, więc Muzy w Krakowie musiały często milczeć. Inna rzecz, że dzieje krakowskiego teatru muzycznego, również w mijającym czterdziestopięcioleciu, wykazują dziwną obojętność dla muzyki żywioną przez tych, od których jej los zależał. I choć nieraz wiele obiecywano, z reguły kończyło się na słowach. Być może teraz będzie inaczej, wszak po raz kolejny mówi się o konieczności budowy siedziby dla teatru muzycznego.
Ale minione czterdzieści pięć lat to także triumf ducha nad materią. Bo czymże innym tłumaczyć można Fakt, że teatr bezdomny, z dotacją bodaj najmniejszą z wszystkich polskich placówek lego typu, przygotowywał spektakle, o których głośno było w całej Polsce? Jak do tego dochodziło, jak rodziła się wielkość krakowskiej opery, a jak upadek, jakie były jej blaski i cienie? Oto próba odpowiedzi na te pytania.
Praca nad najnowszą historią opery i operetki w Krakowie okazała się fantastyczną przygodą. Pozwoliła mi wrócić do pierwszych dziecinnych, a potem młodzieńczych wzruszeń i fascynacji przeżywanych zarówno w wytwornym wnętrzu Teatru im. Słowackiego, jak i w pokrytej liszajami wilgoci, obskurnej ujeżdżalni, której trzeszczące drewniane kinowe krzesła przywołuję na pamięć
- właśnie dzięki tym fascynacjom - z prawdziwym sentymentem przynależnym wspomnieniom młodości. Pozwoliła też porównać wrażenia sprzed lat z surową nieraz oceni) fachowców zawarta w ówczesnych recenzjach. I choć nieraz pozwalałam sobie pozostać przv swoich osadach, to przecież laka konfrontacja była szalenie pouczająca. Jednocześnie wgląd w teatralne archiwa uzmysłowił mi ogrom pracy, jaka dla utrzymania opery i operetki w Krakowie podejmowali nawet ci. których - jako szefów tej placówki - nie zwykliśmy oceniać wysoko.
Wiem, że historia krakowskiego teatru muzycznego zawarta na kuriach tej książki nie wyczerpuje całości zagadnienia, że pewne wątki można by jeszcze zgłębiać i rozszerzyć, ale wówczas powstałoby kilkutomowe opracowanie, znacznie przekraczające ustalone wcześniej ramy. Traktuję więc moją pracę raczej jako pewien trzon, do którego chętni będą mogli dołożyć kolejne ogniwa. Świadomie też więcej uwagi i miejsca poświęcam czasom minionym, wierząc, że niedaleką przeszłość mamy jeszcze w pamięci.
I jeszcze jedno. Powstanie tej książki nie byłoby możliwe bez inspiracji dyrektora naczelnego Opery i Operetki w Krakowie, pana Jerzego Noworola i bez pomocy pani Cecylii Jackowskiej-Pitali opiekującej się teatralnym archiwum. Jej przywiązanie do instytucji i dokumentów z minionych lat, a także wspaniała w nich orientacja sprawiały, że moja ciekawość znajdowała zaspokojenie i kolejną podnietę do dalszych poszukiwań.
Autorka

Słowa kluczowe: