"Poeta Jan Lechoń - autorem pokaźnego tomu rzeczy teatralnych? Twórca kilkudziesięciu raptem wierszy, kilku fragmentów dramatycznych i czterech przekładów sztuk - krytykiem teatralnym o sporym dorobku? Pisarz cierpiący przez całe życie na obezwładniającą go latami niemoc tworzenia, z czym wcale się nie ukrywał - i tyle prac o teatrze po sobie zostawił?

Sam może by się zdziwił, zanotował kiedyś w "Dzienniku", że mógłby był napisać kilka tomów o teatrze i ubolewał, iż z rozmaitych przyczyn tego nie dokonał. Książka prostuje to mniemanie, a przede wszystkim jest bezspornym dowodem jego rozległych i poważnych zainteresowań sztuką teatru. Niewielu spośród rówieśnych mu ludzi pióra równie wcześnie jak Lechoń ujawniło swą fascynację "cudownym światem teatru", który hipnotyzował go zresztą przez całe życie. Poezja była jego podniosłym powołaniem, w jej dziejach, nie tylko najnowszych, utrwalił już swoje imię. Teatr natomiast był spontaniczną i czułą namiętnością, wciąż odzywającą się w rozmaity sposób na kartach jego pozateatralnej twórczości, w wierszach, listach, w zapisach Dziennika" - S. Kaszyński - Wstęp.

Stron 455, PIW