Ta strona wykorzystuje pliki cookies. Korzystając ze strony, zgadzasz się na ich użycie. OK Polityka Prywatności Zaakceptuj i zamknij X

CIĘŻKI MŁOT BITEWNY

19-05-2015, 17:10
Aukcja w czasie sprawdzania nie była zakończona.
Cena kup teraz: 349 zł     
Użytkownik Globalarts_
numer aukcji: 5104665395
Miejscowość Zaniemyśl
Wyświetleń: 129   
info Niektóre dane mogą być zasłonięte. Żeby je odsłonić przepisz token po prawej stronie. captcha

CIĘŻKI MŁOT BITEWNY





WYOBRAŹ SOBIE JAK TA PIĘKNA REPLIKA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE.

WYOBRAŹ SOBIE PEŁNE PODZIWU I ZAZDROŚCI MINY TWOICH ZNAJOMYCH.

WYOBRAŹ SOBIE JAKĄ RADOŚĆ MOŻESZ SPRAWIĆ TAKIM PREZENTEM OBDAROWANEJ OSOBIE.


MODEL JEST DOSKONALE WYWAŻONY

Producent: PŁATNERZE (WS600684)



Materiał:

stal wysokowęglowa i drewno

Długość: 58 cm

Waga: 1,2 kg

PONIŻEJ KILKA INTERESUJĄCYCH FAKTÓW HISTORYCZNYCH:
"Młot bojowy, także obuch jedna z najstarszych form broni obuchowej używana od czasów prehistorycznych do średniowiecza. Składał się z bijaka, kamiennego, później metalowego, osadzonego na trzonie, zwykle drewnianym. Używany był zarówno przez piechotę jak i rycerstwo (w tym drugim przypadku najczęściej jako broń jednoręczna) i służył głównie do rozbijania uzbrojenia ochronnego przeciwnika[1].





Od młota bojowego wywodzą sie prawdopodobnie różne typy młotów rycerskich (np. nadziak), ulepszonych w XV i XVI wieku, o ostrych uformowanych bijakach, przystosowanych do walki z przeciwnikiem ubranym w kolczugę. Bijaki kształtem przypominały masywny dziób, dla którego we Francji broń tę zwano bec-de-corbin (wroni dziób) lub bec-de-faucon (sokoli dziób)[2].

Piechota szwajcarska do XVI wieku używała młotów bojowych osadzonych na długich, nawet 2-metrowych drzewcach[3].

W mitologii skandynawskiej występuje jako boski młot Thora Mjlner, popularny jako symbol religijny, amulet a także godło heraldyczne" 1.

1-Młot bojowy [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2[zasłonięte]013-03 21:22Z [dostęp: 2[zasłonięte]013-03 14:29Z]. Dostępny w Internecie: //pl.wikipedia.org/w/index.php?title=M%C5%82ot_bojowy&oldid=35[zasłonięte]334

Buzdygan (węg. bozdogan - pałka, tur. - maczuga) broń obuchowa pochodzenia wschodniego, metalowa głowica osadzona na trzonku o długości ok. 60 cm. Trzonek był drewniany, okuty blachą lub całkowicie metalowy, czasami z ukrytym wewnątrz sztyletem (odmiana perska). Głowica zbudowana była z piór (najczęściej 6 do 8, choć były buzdygany o ponad 20 piórach) promieniście rozchodzących się od drzewca. Pióra w jej formie bojowej miały kształt trójkątny lub trapezowy, zwężający się ku dołowi. W wersji paradnej pióra bywały zaokrąglone, obite srebrną lub złotą blachą, wysadzane klejnotami

Liczne odmiany mozna było spotkać na obszarze od Chin do Francji, a w Europie wystepowały od X do XV w., używane zarówno przez piechotę jak i jazdę. Na Rusi znany był również jako sześciopiór. W Polsce od XVI do XVIII wieku stanowił oznakę władzy oficerskiej w kawalerii narodowego autoramentu: rotmistrzów, pułkowników, poruczników i chorążych.

Wykorzystywana także w Ameryce Południowej między innymi w Państwie Inków.



Od roku 1992 czasopismo Polska Zbrojna przyznaje raz w roku nagrodę Buzdygany dla wyróżniających się osobowości, osobom związanym z obronnością - oficerom, politykom, dziennikarzom i przemysłowcom, wszystkim tym, którzy twórczo zmieniają otaczającą ich rzeczywistość, przyczyniając się do rozwoju Wojska Polskiego i wzrostu obronności1.



1-Buzdygan [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2[zasłonięte]011-08 09:08Z [dostęp: 2[zasłonięte]011-08 10:31Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Buzdygan&oldid=27[zasłonięte]079