 |
| |
CHARAKTERY 4(147) KWIECIEŃ 2009
Spokojnie, to tylko twoje emocje
Jakże spokojne byłoby nasze życie, gdyby nie emocje. I jakie puste. Są emocje, których chętnie byśmy doświadczali: radość, nadzieja, euforia. Ale co z resztą: z lękiem, gniewem, zazdrością, rozczarowaniem? Złe emocje bolą, nie chcemy ich. Staramy się ich unikać, choć sami je w sobie wzbudzamy. Sprawiają nam przykrość, ale wiele robimy, by wciąż na nowo się rozpalały i... dręczyły nas. Czy można wyjść z takiego zaklętego kręgu? Jak radzić sobie z emocjami?
Nienawiść, siostra miłości
My wybieramy emocje, a nie one nas. Tam, gdzie jest strach, tam kryje się potencja odwagi. A tam, gdzie odwaga - kryje się zagrożenie, strach. Miłość jest bardzo blisko nienawiści, a stan euforii łatwo zmienia się we frustrację - mówi Józef Augustyn SJ. Józef Augustyn SJ jest jezuitą, rekolekcjonistą, redaktorem naczelnym kwartalnika „Życie Duchowe”. Autor wielu książek, m.in.: O krzywdzie, przebaczeniu i o spowiedzi, O uczuciach i innych trudnych ludzkich sprawach, Świat naszych uczuć.
Kaziu zakochał się po 50.
Przeżyli z żonami dwadzieścia parę lat, wychowali dzieci, osiągnęli sukces i... wywracają życie do góry nogami. Pakują walizki i wyprowadzają się do kobiet, które mogłyby być ich córkami. Przed czym uciekają mężczyźni w średnim wieku?
Dorastanie do uśmiechów
Dlaczego dzieci nie potrafią opowiadać dowcipów? A jeśli próbują, robią to w taki sposób, że śmieją się tylko ich rówieśnicy? Dzieje się tak prawdopodobnie dlatego, że kluczem do dowcipów jest empatia i rozumienie przekonań innego człowieka. A tych małe dzieci nie posiadają.
W mocy upiorów nocy
Chyba każdy przynajmniej raz w życiu obudził się w środku nocy zlany potem. I długo rozpamiętywał horror, który przeżył we śnie. Senne koszmary regularnie dręczą co dwudziestego człowieka, jeszcze lepiej znają je dzieci. Ofiary nocnych strachów są przekonane o swej bezbronności. Niesłusznie. Złe sny można pokonać.
Nieśmiałe mózgi
U podłoża nieśmiałości i towarzyskości leżą różnice w budowie mózgu. O swoich najnowszych badaniach specjalnie dla „Charakterów” pisze prof. JEROME KAGAN, pionier psychologii rozwojowej.
Tabliczka mnożenia szczęścia
Pragniemy szczęścia samego w sobie. Pożądamy go, bo przynosi nam korzyści: lepsze relacje społeczne, sukcesy akademickie i zawodowe, dobre zdrowie, a nawet dłuższe życie. Czy możemy świadomie i trwale zwiększać poziom szczęścia?
Pogoda dla emocji
Osobowość ma się tak do emocji, jak klimat do pogody. Klimat jest tym, czego się spodziewamy po pogodzie w danym miejscu i czasie. To on pozwala nam oczekiwać określonych warunków pogodowych. Pogoda natomiast jest tym, z czym w danym momencie rzeczywiście mamy do czynienia. Osobowość pozwala nam zatem mieć pewne oczekiwania odnośnie osoby w dłuższej perspektywie czasu - uważa William Revelle.
Pogromca stresu
Jednym z wielkich przegranych w historii Nagrody Nobla z dziedziny medycyny jest Hans Selye. Od roku 1949 był do niej wielokrotnie nominowany za badania nad syndromem adaptacyjnym i zjawiskiem stresu. Biorąc pod uwagę fakt, że wprowadzone przez Selyego pojęcie „stres” zna i używa większość ludzi na świecie, nieobecność na liście noblistów tego naukowca należy uznać za naprawdę niefortunne zrządzenie losu.
Przeszczepy pamięci
Czy zjadając innego osobnika, można przejąć jego cechy? Wierzyli w to swego czasu prymitywni ludożercy, uwierzyli i poważni naukowcy. Georges Ungar ogłosił nawet światu, że odkrył substancję - skotofobinę - która rzekomo miała przenosić między organizmami informację o tym, czego jeden z nich się nauczył.
Na tropie przeczuć
Intuicja czasem coś nam podpowiada. Ale czy możemy ufać jej podszeptom? Badania pokazują, że tak. Podsuwa nam bowiem trafne rozwiązania. Okazuje się też, że suflerem jest tym lepszym, im trudniejsze zadania przychodzi jej rozwiązywać.
Matrix w każdej głowie
Nasz układ nerwowy, mózgowie, zachowuje się jak wyrafinowany producent matrixa. Tworzy świat, który widzimy, dotykamy i smakujemy. Wydaje nam się, że najpierw jest świat, a potem nasze doznanie realnej, bo namacalnej, rzeczywistości. Nic bardziej mylnego.
Wróżenie z genów
Na warszawskiej giełdzie właśnie zadebiutowała firma oferująca komercyjne badania genów. Planuje stworzenie sieci genetycznych poradni onkologicznych. Wystarczy wymaz z policzka, by dowiedzieć się, czy mamy predyspozycje do raka piersi, cukrzycy, Alzheimera... Jaka jest wartość tych badań? Czy prognoza genetyczna jest dokładniejsza niż długoterminowa prognoza pogody?
Zysk z kryzysu
Co począć z pieniędzmi, gdy wskaźniki giełdowe spadają, kursy walut falują, a kryzys szaleje? Czy kupować akcje teraz, gdy są tanie? Czy wycofywać się z funduszy inwestycyjnych? Trudno o prostą receptę. Wiadomo, czego nie robić. Nie warto chować oszczędności do skarpety! – mówi prof. TOMASZ ZALEŚKIEWICZ.
Nie chcę, ale muszę
Pamiętacie Adasia Miauczyńskiego z filmu „Dzień świra”? Wychodząc z domu liczy do pięciu. Trzy razy upewnia się, czy zamknął drzwi. Wraca, bo nie pocałował stópki Jezuska. Przeskakuje po dwa schodki – stąpa tylko po nieparzystych. Adaś ma nerwicę natręctw. Na każde 100 osób, dwie cierpią na to zaburzenie.
Dziękuję nie tylko we własnym imieniu
5 marca minęła piąta rocznica śmierci księdza Stanisława Musiała – publicysty, filozofa, wielkiego orędownika dialogu polsko-żydowskiego, człowieka ze wszech miar wybitnego. W trakcie uroczystości rocznicowych poruszającą mowę wygłosił ks. Romuald Jakub Weksler-Waszkinel. Przytaczamy ją poniżej.
TO
Tylko nie dać się schwytać nadziei myślała nerwowo. Ukradkiem przyglądała się młodym ludziom, którzy przyszli tu, podobnie jak ona, na spotkanie w sprawie pracy. Co ja tu robię? zastanawiała się gorączkowo. Przecież wiadomo, że ja, czterdziestolatka, nie mam szans z młodymi, ładnymi dziewczynami i przystojnymi chłopakami. Trzeba będzie przejść przez to jeszcze raz, kolejny raz usłyszeć: dziękujemy, nie odpowiada pani naszym potrzebom... Albo czekać na obiecany telefon, który nie zadzwoni, choćby po to, żeby zdmuchnąć nadzieję. Tym razem było inaczej. Nie tylko zapytano, co ona proponuje, ale mówiono, co firma może jej zaoferować. I zapytano także, czy jest to dla niej satysfakcjonujące. Poczuła się partnerem, dotychczas podczas tego rodzaju rozmów traktowano ją z wyższością, jak przedmiot, który ogląda się na stoisku. Trzy dni po rozmowie odebrała telefon, że jeśli nadal zainteresowana jest pracą, od nowego tygodnia powinna rozpocząć szkolenie. Musi tylko jeszcze dopełnić formalności: badania lekarskie, zaświadczenie o niekaralności i inne wymagane dokumenty. Nie mogła uwierzyć, że to dzieje się naprawdę. Wiedziała, że czeka ją trudne szkolenie w zupełnie nowej dziedzinie, jaką jest bankowość, a potem trzymiesięczny okres próbny, nie umiała już jednak odganiać nadziei. Choroba psychiczna to w Polsce ciągle tabu - reportaż Katarzyny Jabłońskiej. |
|
|
|
|
|
