Vincent  van Gogh (ur. 30 marca 1853, zm. 29 lipca 1890) – holenderski malarz, którego twórczość należy do kierunku zwanego postimpresjonizmem.

Kolor u van Gogha był środkiem do wyrażenia wewnętrznych przeżyć w stopniu o wiele większym niż u innych artystów. Obrazy van Gogha nie podobały się ówczesnej publiczności, która odbierała je według odmiennych kryteriów estetycznych. Urodził się w wiosce Groot Zundert w holenderskiej

 Brabancji, niedaleko belgijskiej granicy, gdzie jego ojciec był pastorem. W 1873 Vincent van Gogh został przeniesiony do Londyńskiej filii galerii. Tu spotykał swą pierwszą miłość, córkę swoich gospodarzy, Eugenie Loyer. Jednak ona, będąc już zaręczoną, odrzuciła propozycję małżeństwa ze strony Vincenta. Zawód miłosny spowodował pierwszą z jego depresji i załamanie nerwowe, w wyniku czego w 1876 roku stracił pracę w galerii. Były to pierwsze objawy syndromu maniakalno-depresyjnego, który towarzyszył mu przez całe życie. W 1888 van Gogh przeniósł się do Arles w Prowansji. Podróż ta okazała się być najważniejsza w życiu twórcy. Tam, gdzie intensywnie świeci słońce, barwy przedmiotów wydają się bardziej czyste i kontrastowe.W marcu 1889 ludność Arles wypędziła van Gogha z miasta.W maju artysta podjął się leczenia się w szpitalu psychiatrycznym w St. Remy. Tam stwierdzono u niego epilepsję (chociaż dziś podejrzewa się, że cierpiał na porfirię). Malował m.in. Irysy, jeden z  jego  najpopularniejszych Autoportretów oraz serię obrazów przedstawiających Cyprysy.  Na początku 1890 opublikowana została pierwsza pozytywna ocena jego prac autorstwa Alberta Auriera.27 lipca 1890, w czasie kolejnego załamania nerwowego, Vincent van Gogh podjął próbę samobójczą. Na miejscowym polu pożyczonym rewolwerem strzelił sobie w pierś. Nie zmarł jednak od razu, lecz po dwóch dniach na rękach Theo.