Malarz, pedagog. Urodzony w Mikuszowicach na Śląsku, uczył się malarstwa w Krakowie w Wyższej Szkole Przemysłowej. Naukę uzupełniał w Wiedniu. W latach 1[zasłonięte]909-19 studiował w ASP u Wojciecha Weissa i Juliana Fałata. Jeszcze podczas nauki w WSP współpracował ze Stanisławem Wyspiańskim i Antonim Gramatyką przy malowaniu polichromii krakowskich kościołów. W czasie I wojny światowej służył w armii austro-węgierskiej na froncie włoskim. Po powrocie do kraju osiadł w Krakowie, a w roku 1929 przeniósł się do Łodzi, gdzie uczył rysunku  tamtejszych szkołach średnich. Pracę pedagogiczną kontynuował również po II wojnie światowej. W latach 20. odbył kilka podróży artystycznych, m.in. do Włoch. Sporo wystawiał - głównie w Łodzi, poza tym w Londynie i USA. Ogromna część jego artystycznego dorobku (ok. 3000 prac) została zniszczona lub zaginęła w 1939 r. Zmarł w Łodzi.
W twórczości Antoniego Wippla dominowały realistyczne pejzaże, malowane zarówno techniką olejną, jak i akwarelą. Malował także portrety i martwe natury, głównie kwiaty. Jego obrazy znajdują się w zbiorach Muzeum Sztuki w Łodzi