Książka stanowi próbę polemiki z podejściami do religii i magii takich szkół antropologicznych jak funkcjonalizm klasyczny i strukturalny. Poglądy przedstawicieli tych kierunków autor przeciwstawia stanowisku Geertza, proklamującego "nową antropologię symboliczną" bliską fenomenologicznym koncepcjom Eliadego. Rytuał dla Geertza jest nie tylko zjawiskiem "bycia razem w chwilach trudnych dla człowieka, bowiem pozwala on także człowiekowi i grupom ludzi odnaleźć ład poznawczy, etyczny i emocjonalny w chaosie dnia codziennego, zwłaszcza w chwilach niezwykłych.